Tot 21.00 uur in de avond aanwaaien voor een praatje en spelletje
Bij Aesopus is de leefomgeving zo ingericht dat de bewoner in een veilige en prettige omgeving kan wonen. En dat voel je al bij binnenkomst, in de Volière: een kruising tussen restaurant en huiskamer waar bewoners rustig hun krant kunnen lezen of gezellig samen een film kunnen kijken, een spelletje kunnen spelen of zelfs karaoke kunnen doen in de avond. En ze kunnen er altijd hun geliefde snack en drankje kopen tot 21.00 uur ‘s avonds. Het is gekoppeld aan de Serre, waar veel activiteiten plaatsvinden. De Volière en de Serre vormen een levendige as waar “altijd wat te doen is”. Stefanie is er receptioniste en gastvrouw. En niet zomaar één. Ze is als een vertrouwenspersoon voor de bewoners. Stefanie vertelt vol enthousiasme over haar werk en het belang van de vernieuwde leefomgeving.
Zelfstandiger en een beter bedritme
Waar bij andere verpleeghuizen vaak het licht om 19.00 uur uit gaat, wonen de mensen hier echt. Daarom is de volledig vernieuwde winkel in de Volière tot 21.00 uur open. Zo kunnen de bewoners echt even ‘het huis uit’.
Dat heeft verschillende voordelen. De bewoners voelen zich meer zelfstandig omdat ze altijd iets lekkers kunnen halen. En dan bedoel ik niet een stuk fruit, die krijgen ze op de woongroep. Nee, gewoon lekker een broodje frikandel. Daarnaast draagt een activiteit in de avond bij aan het dag- en nachtritme van onze bewoners. Onze bewoners zijn over het algemeen vrij jong en willen wat om handen hebben in de avond. Als ze hun eigen leefomgeving kunnen verlaten en ‘s avonds beneden in de volière leuke dingen kunnen doen, vervelen ze zich minder en slapen ze ‘s nachts zoveel beter. Ik merk dat steeds meer bewoners ‘s avonds gezellig aanschuiven.
De naam volière komt trouwens van de bewoners zelf. Iedereen mocht een naam indienen en tijdens de opening werd deze onthuld. Het is een mooie naam voor deze ruimte voor onze paradijsvogels.
Het eerste aanspreekpunt binnen Aesopus
Ik ben aangenomen bij Aesopus voor een functie in de huishouding en voelde me meteen thuis. Dus toen ze me vroegen als gastvrouw en receptioniste, twijfelde ik geen seconde. Ik had al horecapapieren en ben eerder een opleiding tot verzorgende gestart, maar dat Aesopus dit in mij zag en mij in mijn kracht wilde zetten, vond ik geweldig. We zijn vorig jaar rustig gestart en nu zit ik op achtentwintig uur in de week. Binnenkort ga ik zelfs de training psychiatrie volgen.
We hebben een receptie en winkel ineen en daarom ben ik het eerste aanspreekpunt. Ik vind het contact met de mensen echt het allerleukst. Juist omdat ik niet van de afdeling kom, merk ik dat bewoners hier hun kop koffie komen drinken en vanzelf beginnen te praten als ze ergens mee zitten.
Ik kan goed met mensen en situaties omgaan. Ik blijf altijd rustig en geef graag overal een positieve draai aan. Dat zat altijd al in mij. Op de een of andere manier kalmeer ik mensen. Ik luister naar ze en leid ze af door een spelletje met ze te doen. Ook proactief, als ik zie dat iemand wel wat afleiding kan gebruiken: van ongedwongen knutselen in de middag tot een karaoke avond.
Crisis en ellende voorkomen
Ik ben, door de werkzaamheden op deze centrale plek, inmiddels een vertrouwenspersoon geworden en krijg inmiddels alle verhalen door. Het feit dat bewoners hun verhaal bij mij kwijt kunnen, scheelt zo ontzettend veel frustratie. En als ik merk dat het echt even niet lekker gaat met iemand, geef ik dat aan de zorg door. Dat kan zoveel ellende en crisissen voorkomen. Zo verkleinen we de afstand tussen facilitair (waar ik nog onderdeel van ben) en de zorg stap voor stap.
Deze bijzondere doelgroep maakt mijn werk uitdagend. Kijk, een diagnose is een diagnose en behandelingen zijn vaak hetzelfde, afgestemd op het ziektebeeld. Maar in de psychiatrie is iedereen anders. In mijn werk ken ik de dossiers van de bewoners niet inhoudelijk. De basis van mijn werk is er zijn voor de bewoners, puur door naar de persoon te kijken en zonder vooroordeel. Ik kijk naar hoe ze zich voelen en bied ze aan waar ze op dat moment behoefte aan hebben. Ik wil ze echt iets extra’s bieden. De een komt even bij me uitrazen en bedankt me ervoor. De ander wil de hele middag schaken of tv kijken. Alles is ok.
Persoonlijker en op maat
Het is grappig, de bewoners die onderweg zijn naar de dagbesteding blijven vaak even hangen in de volière. Het is heel laagdrempelig om hier onderdeel van het sociale te worden. En de bewoners die geen zin hebben in dagbesteding, schuiven hier ook rustig aan en worden dan toch vrolijk. Het maakt van alles een geheel. Naast onze dagactiviteiten bieden we nu dus ook individuele activiteiten aan. Het maakt onze aanbod diverser en daarmee persoonlijker.
Tja, het is wel eens druk. Bijvoorbeeld als ik met iemand aan het schaken ben, de ander een cola en frikandel wil en ook nog de telefoon gaat. Maar niemand vindt dat erg. De bewoners geven mij er de ruimte voor en zijn dankbaar dat ik dit voor ze doe. Het is nooit saai en ik ga overal vrolijk in mee. Dat is denk ik mijn kracht en waarom ik zoveel voor elkaar krijg. We zoeken trouwens nog een gastvrouw / receptioniste. Het is een kwestie van jezelf openstellen en komen proeven. Ik weet zeker dat je het fantastisch vindt. Wie wil nu niet de kers op de taart zijn?
