Deze week bestaat Laurens Aesopus 20 jaar. En dat vieren we!

"Bewoners met bijzondere levens, die vaak nergens een echte passende plek vonden. Binnen onze muren mogen zij zichzelf zijn, met hun mooie eigenschappen, maar soms ook ingewikkelde eigenschappen.

Alle, in de afgelopen jaren opgedane kennis en ervaringen, hebben we gebundeld en daar hebben we recent zelfs officieel erkenning voor gekregen, waardoor wij ons Regionaal Expertise Centrum mogen noemen op het gebied van geronto psychiatrie +. Hoe trots wij daarop zijn, is onbeschrijfelijk."

"We zijn er niet alleen trots op, maar het is ook een uitdaging om deze titel te mogen dragen. Elke dag worden we uitgedaagd om het beste uit onszelf te halen. Elke dag worden we uitgedaagd om van elkaar en van onze bewoners te leren. Elke dag worden we uitgedaagd om nog beter te worden in hetgeen dat we willen uitdragen."

Shalom neemt ons mee in een verhaal.

"Er was eens een vreemdeling die de wereld rond reisde. Hij kwam aan bij een dorpje. Hij vond hier wat mensen die hem gedag zeiden. De dorpelingen zagen niet veel vreemden en steeds meer mensen kwamen kijken wat deze vreemdeling kwam doen. OOO ik heb vreselijke honger, zei de vreemdeling, is er iemand die wat te eten voor mij heeft? Wij zijn een arm dorpje en hebben zelf ook niet veel. Ook wij hebben honger, zeiden de dorpsgenoten.

Ik zou wel een kop lekkere soep lusten en jullie hebben geluk, want ik heb een prachtige steen. Een soepsteen, zei de vreemdeling. Dit is een magische steen die heerlijke soep kan maken.

Heeft er iemand een pan? Een arme vrouw kwam aan met een grote pan. Deze werd op het vuur gezet in het midden van het dorp. Er werd door 2 vrouwen water uit de put gehaald en in de pan gestopt. De vreemdeling voegde deze soepsteen toe en langzamerhand begon het water te borrelen. Weet je wat deze soep nodig zou hebben? Een klein beetje groente, zei de vreemdeling. Ik heb een wortel uit de tuin, zei een man. Hij pakte de wortel en deze ging in de pan. Een klein beetje kruiden zou het net afmaken, en daar kwam een mevrouw met wat peterselie. U snapt het vast al, alle bewoners uit het dorp voegden een klein beetje toe van hetgeen ze hadden. De soep begon heerlijk te ruiken. Na een half uurtje was de soep klaar en kon het hele dorp genieten van een heerlijke soep en met lachende gezichten en hongerige buiken begonnen de dorpelingen en de vreemdeling de soep te nuttigen. Dit is de lekkerste soep die we ooit hebben gegeten, zeiden de dorpelingen. Toen iedereen klaar was, nam de vreemdeling afscheid. Ik laat de soepsteen hier zodat jullie iedere dag met elkaar een heerlijke soep kunnen bereiden, maar vergeet vooral niet om een snufje van jullie zelf hierbij toe te voegen. De dorpelingen waren blij en zwaaiden de vreemdeling uit. Toen de vreemdeling uit het zicht was, boog hij zijn rug en pakte van de grond een steen en stak deze in zijn zak."

Dit verhaal doet denken aan dit prachtige Aesopus.

"De afgelopen jaren zijn er voorbijgangers geweest die een soepsteen mochten brengen, maar ook hetgeen wat onze bewoners en medewerkers brengen maakt dat prachtige dingen tot leven komen. De afgelopen jaren zijn de woongroepen en het pand verbouwd tot een nog mooiere plek. We hebben een kippenhok, een moestuin, een bijenfarm, een beautysalon, een dagactiviteitencentrum binnen en buiten de locatie. We hebben net een nieuwe bus gekregen door sponsoren die ons pad hebben gekruist.

Hoe gaaf is dat! Iedere dag zijn er medewerkers en bewoners die kansen zien, de soepsteen in de pan gooien en met elkaar deze prachtige resultaten maken. Dat is in mijn ogen Aesopus."

Als afsluiting van de middag hebben onze gasten een soepsteen gekregen, om ieder een vleugje Aesopus mee te geven en zich te laten inspireren door onze verhalen.

Tot slot neemt Shalom de gasten mee in ons laatste soepsteen project.

"Een groot aandachtspunt binnen Aesopus is het optimaliseren van de eetmomenten. Eten verbindt en dat merkten we al snel. Bewoners kwamen met recepten en verhalen en vele activiteiten hebben hierdoor plaatsgevonden. Zoals de soepsteen zijn werk doet, ontstond er een idee: we maken een kookboek voor ons 20 jarig bestaan. Op ons pad kwamen er mensen met ideeën en mensen met bijzondere competenties. Hoe mooi, de soepsteen deed zijn werk. Er kwam iemand op ons pad die prachtige foto’s kon maken van bewoners. Er kwam iemand op ons pad die verhalen kon bewerken. Er kwamen bedrijven die mooie foodfoto’s konden maken en dat vrijwillig wilden doen. Er waren sponsoren die ons financieel wilden ondersteunen. Medewerkers die hun lekkere gerechten wilden verkopen om geld in te zamelen. Een jaar hebben we hieraan gewerkt en het resultaat mag er zijn! Een prachtig kookboek, vol paradijselijke recepten."