Ode aan de mantelzorgers

Columns voor Laurens - Jet Sol

Jet Sol, Rotterdamse documentaire- en programmamaker (o.a. Ouwe Dibbes en Over corona gesproken), presentatrice en schrijfster, heeft een groot hart voor de zorg. In haar columns voor Laurens deelt zij haar persoonlijke ervaringen en kijk op de ouderenzorg.

Ode aan de mantelzorgers

Geachte mantelzorger, hoogstwaarschijnlijk heb je het druk maar zou je toch even de tijd willen nemen om dit te lezen, alsjeblieft?
De mensen die in de zorg werken worden veelvuldig bestempeld als engelen. Ik onderschrijf dat volledig. Maar er zijn ook mensen in de zorg die nog te vaak over het hoofd worden gezien. De mantelzorgers.

Ik wil je namelijk laten weten dat wat je doet uitzonderlijk is. En dat je mijns inziens een onzichtbare superhelden cape draagt. Misschien ben je je er wel bewust van, van die heldenstatus. En er zijn ongetwijfeld ook mensen die daar wars van zijn. Toch wil ik graag vertellen waarom ik en vele anderen dat vinden. Het is belangrijk om te weten dat je gezien wordt, dat je gewaardeerd wordt. Dus zou je deze pluim willen aanvaarden? Wat jij doet, mantelzorgen, is namelijk gelijk aan topsport. Heel hard werken en heel vaak niet de beloning krijgen waar je op hoopt, of die je eigenlijk verdient. Als je zorgen hebt om iemand die je lief hebt en ook nog zorgt met je hele hebben en houwen vóór diegene dan ben je simpelweg je gewicht in goud waard.

Veel mantelzorgers doen het met liefde en lijken het als vanzelfsprekend te vinden en dat is nobel. Ik weet ook dat het afmattend zwaar kan zijn, en dat het dus ten koste van jou kan gaan. En dat kan welbeschouwd niet, want jij bent onmisbaar. En dus ga je maar door, aangezien die zorg blijft doorgaan. Elke dag en soms ook de hele dag. In bepaalde gevallen zonder vakanties of kerstbonus. Dus heel veel plek voor jou is er vrijwel nooit. Mantelzorg zou heel goed opofferzorg kunnen heten. Dat zou mogelijk meer de lading dekken, denk ik wel eens. Ik heb gezien hoe mijn moeder jarenlang mijn vader met die mantel der liefde bedekte en verzorgde met hulp van haar zus. Mijn vader was dementerend, had diabetes en was nagenoeg blind. Opgestapelde zorg die elke keer een stapje verder ging. En waar mijn moeder ongemerkt elke keer weer iets meer gegijzeld werd door al die zorg. Uiteraard droegen we allemaal ons steentje bij, maar alles bij elkaar een uitputtende en een evenzo liefdevolle taak. Ik wil niets romantiseren en al helemaal niet erger maken dan het is. Wat ik wil is realistisch zijn. En dat betekent in dit geval dat ik tegen alle mantelzorgers wil zeggen: Jullie zijn geweldig.

 

Gerelateerde tags

Deel op social media

×

Zoeken