Ik ben een perfectionist

Laurens is Cheryl, verpleegkundige bij Antonius Binnenweg

Zo’n drie jaar geleden werd aan Cheryl (25) gevraagd om na haar eindejaarsstage bij Laurens te blijven. Nu begeleidt ze, naast haar werk op de afdeling oncologische revalidatie, zelf stagiaires. ‘Het is mooi om de nieuwe generatie op te leiden.’

‘Ik heb hier een warm welkom ervaren als stagiair. Het was gezellig, er werd gelachen en ik kreeg de mogelijkheid om veel te leren. Een mooie start. Op dit moment werk ik ook op een zogenaamde leerafdeling en heb ik nu zelf drie stagiaires onder mijn hoede. Daar ben ik ook best goed in, al zeg ik het zelf. En we leren heel veel van elkaar.

Mijn werk speelt zich af op de afdeling oncologische revalidatie. Ik werk met mensen van diverse leeftijden die weinig goede vooruitzichten hebben. Mensen die zijn uitbehandeld, hebben vaak direct hulp en aandacht nodig. Dat kun je niet plannen en ook emotioneel is dat niet altijd even makkelijk. Toch trekt dit specialisme mij aan. 

Je kunt wel echt iets voor iemand betekenen.


Zoals het leven wat dragelijker maken. Psychosociale zorg, de zorg bij psychische en sociale problemen, speelt hierbij een belangrijke rol. Zo kan ik als verpleegkundige een bijdrage leveren, zowel voor de patiënt als familie en andere naasten.

Inmiddels weet ik behoorlijk veel van oncologie. Daardoor kan ik vaak snel actie ondernemen. Ook het administratieve deel: de nazorg, het rapporteren is belangrijk. Dat is echt een vak apart. Mijn perfectionisme komt daarbij goed van pas. Als ik iets niet weet, ga ik op onderzoek uit. En die kennis deel ik dan weer met anderen.

Ik werk fulltime én onregelmatige diensten. Dat is soms best lekker en heeft ook zijn voordelen. Woensdagavond is mijn sportavond: dan voetbal ik. Eigenlijk drie keer in de week, maar dat lukt dus niet altijd door de drukte van het werk. Ik neem ook best wel veel hooi op mijn vork, merk ik, maar ik vind het allemaal leuk en doe het graag. Zo ben ik naast stagebegeleider ook aandachtsvelder. Op mijn afdeling houd ik de hygiëne in de gaten, evalueer ik hoe het ervoor staat en bedenk ik verbeteracties. Zo houden we elkaar scherp en verbeteren we met elkaar continu de zorg voor onze klanten.

Als niveau 4-verpleegkundige verleen ik zorg aan achttien klanten. Dat doe ik volgens een dossier aan de hand van de verpleegkundige diagnostiek. Een hele mond vol, maar zo werkt het. Ik begeleid patiënten, doe de basisverzorging, wondzorg en medicatie. En ook verpleegtechnische handelingen, zoals het inbrengen van een sonde of katheter bijvoorbeeld, behoren tot mijn taken.

Mijn drijfveer is om mijn werk zo goed mogelijk te doen. Waar deze drive vandaan komt? Mijn tante werkte als verpleegster op de hartafdeling. Op mijn twaalfde of dertiende ben ik met haar meegegaan om te kijken. Ik heb er een snuffelstage gedaan en zo is het begonnen. De interesse was er dus al vroeg.

Toen ik zag hoeveel dankbaarheid mijn tante kreeg van haar patiënten, wist ik dat ik ook verpleegkundige wilde worden.


Ik ben empathisch en houd van helpen en zorgen. En het is mooi als je daar waardering voor terug krijgt. Dat geeft me energie om door te gaan. Want ik ben er nog niet. Ik wil me verder specialiseren en aan mijn carrière werken. Het liefst binnen, of anders buiten, Laurens.’

Gerelateerde tags

Deel op social media

×

Zoeken